Glòria de Castro: “Abans als contes hi sortia şarkı söyledi ve sakatlamalar”

Nina, kocası Ivan ve kardeşi Ariel, caure fraksiyonunu geride bırakma tehlikesiyle karşı karşıya oldukları Viuen'deki apartmandan büyük şehre kaçmak zorunda kalırlar. Fırtınalı bir geceden kaçtıktan sonra geri dönüşü olmayan, bir panto ve terk edilmiş bir sanayi kolonisinin yakınındaki küçük bir manzaranın olduğu daha uzaktaki antikte son bulurlar. Sıkışık bir karavanda yaşarken evi yeniden inşa etmek ve üçüyle paylaşmak zorunda kalırlar. Bunlar, Glòria de Castro'nun (Caldes de Montbui, 1974) Llibreter amb L'instant abans de l'impacte (Periscopi/Lumen, 2022) ödülünü kazandıktan üç yıl sonra gelen ikinci romanı olan Els temples solemnes'in (Periscopi, Lumen en castellà) bulunduğu koordinatlardır.

Yazar, "krizde olan bir ailenin yıkımını ve yeniden inşasını anlatan gotik bir hikaye" inşa etmeye çalışmıştır: eski ev, durgun yaşamla birlikte enfonsant'tır ve sonra çok karanlık alanları da olan çok karanlık bir evi yeniden inşa ederler. "foscor d'ella mateixa ve de la casa". "Hayatta, bu çılgınlıklarla ve kaçtığımız her şeyle yüzleşmek zorunda olduğumuz bir an olmuştur, metaforik olarak devam eden şeyle yüzleşiyoruz" diyor, distopik bir ortamda "kırsal dünyayı yönetmeye geri dönmek için kentsel dünyayı geliştirmek zorunda olan" bir başkahraman hakkında: "Teknoloji konusunda çok çekingenim, nasıl olacak?" "Önceki romana gelince, burada uyduların çalışmadığı güneş fırtınaları var, cep telefonlarının sahneden kaybolması için bir bahane olarak hizmet etti."

Ayrıca okuyun

Yazar, "Ailenin kendinizi güvende ve kurtulmuş hissetmeniz gereken bir şey olduğu varsayılır, ancak aynı zamanda en kötü şiddetin işlendiği de varsayılır," diye temin eder, bu yüzden "çok güzel görünen aile yapısının hapishanede sonlanabileceğine ve parelladaki hayatın her iki duvarla da bir karmaşa içinde sonlanabileceğine" inanır. Amb tot, aşka bahse girer, "yeniden inşa etmeye ve kurtarmaya devam ettiği bir şeyle yüzleşir."

Yazarken – ilk silme işlemini kaybedeceği ve kitaptan bir motxilla çalacakları bir süreç – De Castro, Mallorca'daki evinin inşasında çalıştı ve şimdi yazıya sızacak: “Bir şehirde her şey birçok medeniyetle birliktedir, kamptayken ve bir kurtarma mikası yaparsınız, çünkü “Kayaları çıkarın, şeyleri toplayın, böceklerle, punxlarla, fırçalarla savaşın ve bu kısmı kaydedin.” Karmaşık yapı, dengeyle çok iyi oynuyor, tıpkı dans gibi – Nina bir balerindi ve yazar amatör değil –: ​​“Bunu bir top oyununa benzetiyorum, çünkü bir balerin ileri hareket ederse veya yavaşsa, tüm koreografi Kafkas olur. her şey kaos olabilir.” Dans ayrıca “kaybolan ve artık ekonomik bir edinim veya tüketimle ilişkilendirilen güzelliğin” sert bir şekilde gözlemlenmesidir, oysa şu anda sanat dünyası çok güvencesizdir. Güzel şeylere inanıyoruz ve onları programlıyoruz, evet, ama gerçek söz konusu olduğunda bu bir güvencesizlik felaketidir. Mateixes Ballarines güzellik yaratmak için şeylerle tasarlanmıştır, ama sonrasında onların şeyleri nafres, kontraktürler ve yaralanmalardır.”

Yazar, “Doğanın güzelliği ekonomik edinim veya tüketimle ilişkilidir” diyor.

Roman ayrıca Shakespeare'in The Tempestat'ı ile başlayan edebi övgüler de içeriyor - "bir aile çekirdeğinden, dış savaş ve iç savaş ve bazı büyülü öğelerle bir hikaye" - birçok romanın başlangıcını içeren bir metin biçimi ve Alman Grimm'in alıntıları gibi birçok başka edebi referans: "Tüm hikayelerin tohumlarını içerirler, ancak orijinalleri, çünkü hepsi tatlılaştırılmıştır ve çocuklara yönelik tüm kitaplar duygulardan bahsetmek zorunda gibi görünüyor. Ens estem idiotitzant, while they abans als contes hi sortia sang and mutilacions."